Jerzy Zieleński urodził się 16 września 1928 roku w Łodzi, zmarł tragicznie 13 grudnia 1981 roku w Warszawie.
Był żołnierzem Armii Krajowej, więźniem Pawiaka i uczestnikiem Powstania Warszawskiego jako żołnierz Batalionu „Gustaw“ Harcerskiego Plutonu Łączników.
Studiował dziennikarstwo w Akademii Nauk Politycznych oraz na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, którego absolwentem został w 1969 roku. Jako dziennikarz i reporter pracował od końca lat czterdziestych, pisząc m. in. dla „Gazety Ludowej“, „Razem“, „Sztandaru Młodych“, przez kilkanaście lat dla czasopisma młodzieżowego „Dookoła świata“. Od 1970 roku pracował głównie dla „Życia i Nowoczesności“ oraz miesięcznika „Problemy“.
Wśród publikacji książkowych Jerzego Zieleńskiego należy wymienić przede wszystkim: „Sześciu mędrców z Bogatego Szczęścia“ – reportaże z Mongolii (Iskry, 1961), „Stan oblężenia w raju“ – reportaże o Cejlonie, wyróżnione nagrodą Klubu Publicystów Międzynarodowych SDP (Iskry, 1963), wybór jego reportaży „Demon przychodzi we środy“ (Iskry, 1974) oraz „Intruz w świątyni nauki“ – jego refleksje nad okresem dwudziestoletnich kontaktów z nauką (Iskry, 1980).
W połowie lat siedemdziesiątych zaangażował się w działalność opozycyjną – współpracował z Komitetem Obrony Robotników i publikował teksty do prasy niezależnej („Biuletyn Informacyjny“, „Robotnik“, „Zapis“). Jesienią 1979 roku w tekście o Wolnych Związkach Zawodowych jako pierwszy pisał o Lechu Wałęsie („Biuletyn Informacyjny“, 1979). Był członkiem zespołu usługowego konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość“ (DiP) i współautorem Raportu o stanie Rzeczypospolitej i drogach wiodących do jej naprawy.
Należał do NSZZ „Solidarność“ w latach 1980 – 1981. Współtworzył Region Mazowsze NSZZ „Solidarność" i był jego doradcą. Jesienią 1981 roku został delegatem na I Zjazd NSZZ „Solidarność“ w Gdańsku. 5 listopada 1981 roku został powołany przez zarząd Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność“ na stanowisko redaktora naczelnego „Tygodnika Mazowsze“ (pismo regionu). Przygotowany do druku pierwszy numer „Tygodnika Mazowsze“ nie ukazał się z uwagi na ogłoszenie stanu wojennego. Zaczął wychodzić w podziemiu, już po śmierci Jerzego Zieleńskiego. Zespół redakcyjny zdecydował się rozpocząć wydawanie pisma od numeru drugiego, chcąc w ten sposób uczcić pamięć kolegi: „Tragiczna śmierć naszego przyjaciela przerwała jego pracę. Przejmując po Jurku „Mazowsze“ rozpoczynamy wydawanie pisma od drugiego numeru“.
W roku 2003 Rada Etyki Mediów ustanowiła nagrodę jego imienia w uznaniu za etyczną postawę i profesjonalizm w wykonywaniu zawodu dziennikarza. Od 2006 roku nagroda im. Jerzego Zieleńskiego przyznawana jest także przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich za publikacje z zakresu popularyzacji wiedzy.